Danir eru snjallir markaðsmenn

Það sagði maður einn við mig í dag að ef ég þyrfti að selja eitthvað skyldi ég ráða Dani í sölustörfin, þeir gætu selt allt. Skoðun sína byggði hann á persónulegri reynslu sem hann varð fyrir síðasta sumar. Ákveðið var í fjölskyldu hans að bregða sér í heimsókn til þess lands er réð yfir Fróni í ótal aldir, sem sagt Danmerkur.

Eitt og annað var sett á skoðunarlistann meðal annars hið fræga fjall Dana Himmelbjerget sem við köllum hól. Viðmælandi minn vissi ekki að ef stoppað er á ákveðnum stað við rætur hólsins, virkar hann hærri en ella. Hann er hins vegar dæmigerður Íslendingur og gengur ekki lengra en hann þarf. Því keyrði hann hinu megin og fann aldrei fjallið, en kom að sjoppuröð á stað einum. Taldi hann sig hafa villst og fór því að spurði í einum söluskálanum hvar Himmelbjerget væri. Undrun hans varð mikil þegar honum var tjáð að staddur væri hann á toppi þess, án þess að hafa gjört sér nokkra grein fyrir því. Jafnframt var hann leiddur í allan sannleikan um villu sína og sýnt fram á að ekki væri sama hvar aðkoman væri.

En úr því að búið var að brjóta ísinn og menn höfðu tekið tal saman spurði þessi kunningi minn hvað margir ferðamenn kæmu á bungu þessa, ár hver. Ein milljón var svarið. Ein milljón!!!!!????? Kunningi minn varð eins og húsbóndinn í vísunni góðu að einu upphrópunarmerki. Já og fer vaxandi var hin nánari skýring sem hann fékk. Og nú varð sögumaður virkilega hugsi. Til Íslands koma kannski í ár, um 700 þús. ferðamanna. Þeir eru að heimsækja heilt land, sem þar á ofan er mikið stærra en Danmörk öll. En á mishæð þessa koma milljón manns, ár hvert. Bara þangað.

Niðurstaða kunningja míns var því, eins og í upphafi var getið sú, að við þyrftum að fá Dani til að markaðssetja Ísland. Það væri greinilegt að við kynnum ekkert til þessara fræða, alla vega benti árangurinn ekki til þess. Þeir eru kannski ekki með þvottabretti á færibandi, og kannski eru aðstæður og aðbúnaður fyrir ferðamenn betri hjá þeim en fyrrum nýlenduþjóðinni. En hvað sem því líður, Danir geta greinilega selt allt. Annað hvort hafa þeir lært það nýlega eða vildu ekki kenna okkur á meðan við vorum undir þeirra hatti. Nema þeir hafi verið svo klárir að passa sig á því að kenna okkur fátt og lítið í þessum fræðum, því þeir sáu að við hefðum mikið meira úrval að bjóða, ef við kynnum að markaðssetja það rétt. Alla vega eigum við hærri fjöll en hið danska Himmelbjerget eða Himnabjarg eins og má útleggja það á íslensku.

Með markaðskveðjum úr Borgarfirðinum